
ความหมายของพุทธศาสนสุภาษิต
“เมื่อให้ บุญก็เพิ่มขึ้น”
พุทธศาสนสุภาษิต “เมื่อให้ บุญก็เพิ่มขึ้น” เป็นสุภาษิตที่สั้น กะทัดรัด แต่แฝงไปด้วยความหมายอันลึกซึ้ง โดยชี้ให้เห็นถึงความสัมพันธ์ระหว่างการให้กับการเพิ่มพูนบุญ ซึ่งสามารถแยกความหมายของคำต่างๆ ดังนี้
- เมื่อให้ หมายถึง เมื่อเราเสียสละ แบ่งปัน ให้สิ่งของ หรือสิ่งที่เป็นประโยชน์แก่ผู้อื่น ไม่ว่าจะเป็นการให้ทาน การให้ความช่วยเหลือ หรือการให้ธรรมะ (สังคหวัตถุ ๔)
- บุญ หมายถึง ผลแห่งความดี กุศล ที่เกิดจากการกระทำความดีทางกาย วาจา ใจ
- ก็เพิ่มขึ้น หมายถึง มีมากขึ้น เจริญขึ้น
เมื่อนำความหมายมารวมกัน พุทธศาสนสุภาษิตนี้ จึงหมายความว่า “เมื่อเรารู้จักให้ รู้จักเสียสละ บุญกุศลก็จะเพิ่มพูนมากขึ้น”
เหตุผลที่ “เมื่อให้ บุญก็เพิ่มขึ้น”
- การให้เป็นการสร้างกุศล: การให้ทาน การช่วยเหลือผู้อื่น การให้ธรรมะ ล้วนเป็นการสร้างกุศลกรรม ทำให้เกิดบุญ
- การให้เป็นการฝึกฝนจิตใจ: การให้ ช่วยขัดเกลาจิตใจให้บริสุทธิ์ ละความตระหนี่ เห็นแก่ตัว เกิดความเมตตา กรุณา ซึ่งเป็นพื้นฐานของการสร้างบุญ
- การให้เป็นการต่อยอดบุญ: เมื่อเราให้ เราย่อมได้รับ ผู้รับก็เกิดความสุขใจ อนุโมทนาบุญกับเรา ทำให้บุญกุศลของเราเพิ่มพูนมากขึ้น
ตัวอย่าง
- การบริจาคเงินช่วยเหลือผู้ประสบภัย ทำให้ผู้รับได้รับความช่วยเหลือ มีชีวิตที่ดีขึ้น และเราก็ได้รับบุญจากการให้ทาน
- การช่วยเหลือเพื่อนที่กำลังลำบาก ทำให้เพื่อนผ่านพ้นปัญหาไปได้ และเราก็ได้รับบุญจากการช่วยเหลือเพื่อน
- การแนะนำสั่งสอนสิ่งที่ดีงามให้แก่ผู้อื่น ทำให้ผู้อื่นได้ดำเนินชีวิตอย่างถูกต้อง และเราก็ได้รับบุญจากการให้ธรรมะ
พุทธศาสนสุภาษิตนี้ สอนให้เราเป็นผู้ให้ รู้จักเสียสละ แบ่งปัน ซึ่งเป็นหนทางในการสร้างบุญกุศล นำมาซึ่งความสุข ความเจริญ ทั้งในชาตินี้และชาติหน้า