เห็นว่าบทความนี้มีประโยชน์ โปรดแชร์....

ตนไม่ทำบาปเอง ย่อมหมดจดเอง
ตนไม่ทำบาปเอง ย่อมหมดจดเอง

“ตนไม่ทำบาปเอง ย่อมหมดจดเอง” มาจากพุทธศาสนภาษิตบทว่า อตฺตนา อกตํ ปาปํ อตฺตนา ว วิสุชฺฌติ ( ขุ. ธ. ๒๕/๓๗. ขุ. มหา. ๒๙/๓๗. ขุ. จู. ๓๐/๑๑๖.) เป็นคำสอนในพระพุทธศาสนา ที่มีใจความสำคัญว่า ความบริสุทธิ์หรือความเศร้าหมองของจิตใจนั้น ขึ้นอยู่กับการกระทำของตนเอง หากไม่ทำบาป กาย วาจา ใจ ก็ย่อมบริสุทธิ์ สะอาด ผ่องใส

อธิบายความหมาย

  • บาป: หมายถึง การกระทำที่ไม่ดี ผิดศีลธรรม เช่น การฆ่าสัตว์ ลักทรัพย์ ประพฤติผิดในกาม พูดเท็จ พูดส่อเสียด พูดคำหยาบ พูดเพ้อเจ้อ คิดโลภอยากได้ คิดพยาบาท คิดผิดจากทำนองคลองธรรม
  • หมดจด: หมายถึง ความบริสุทธิ์ สะอาด ปราศจากกิเลสเครื่องเศร้าหมอง จิตใจสงบ ผ่องใส

หลักการสำคัญ

  • กรรมเป็นของเฉพาะตน: บุญ บาป เป็นผลของการกระทำของแต่ละบุคคล ไม่มีใครสามารถทำให้ผู้อื่นเป็นบาป หรือ บริสุทธิ์ได้
  • ความรับผิดชอบต่อตนเอง: แต่ละคนต้องรับผิดชอบในการกระทำของตนเอง
  • การชำระล้างจิตใจ: การไม่ทำบาป การทำความดี การเจริญสติ เป็นหนทางสู่ความหมดจดของจิตใจ

ตัวอย่าง

  • คนที่ไม่โกหก ไม่พูดส่อเสียด ย่อมมีจิตใจที่บริสุทธิ์กว่าคนที่ชอบพูดโกหก ใส่ร้ายผู้อื่น
  • คนที่ขยันทำมาหากิน ไม่ลักขโมย ย่อมมีความสุขใจ มากกว่าคนที่คอยแต่จะเอาเปรียบผู้อื่น

สรุป

“ตนไม่ทำบาปเอง ย่อมหมดจดเอง” สอนให้เรารู้จัก สำรวจ ระมัดระวัง และรับผิดชอบในการกระทำของตนเอง เพื่อให้มีจิตใจที่บริสุทธิ์ ผ่องใส และเป็นสุข


เห็นว่าบทความนี้มีประโยชน์ โปรดแชร์....