
พุทธศาสนสุภาษิต “ความชั่ว ไม่ทำเสียเลยดีกว่า” มาจากพระบาลีบทว่า อกตํ ทุกฺกฏํ เสยฺโย (สํ. ส. ๑๕/๖๘. ขุ. ธ. ๒๕/๕๖.) มีความหมายตรงตัวอย่างชัดเจน คือ การไม่ทำความชั่วเลย เป็นสิ่งที่ดีที่สุด
อธิบายความหมาย
- ความชั่ว: หมายถึง การกระทำทางกาย วาจา ใจ ที่เป็นไปในทางที่ผิด ไม่ดีงาม เบียดเบียนตนเองและผู้อื่น เช่น การฆ่าสัตว์ ลักทรัพย์ พูดปด คิดร้าย เป็นต้น
- ไม่ทำเสียเลยดีกว่า: หมายถึง การงดเว้น ละเว้น ไม่กระทำความชั่ว เป็นทางที่ดีที่สุด จะทำให้ไม่เกิดทุกข์ โทษและวิบากกรรมตามมาภายหลัง
เหตุผลที่ไม่ควรทำความชั่ว
- ทำให้เกิดทุกข์: การทำความชั่ว ย่อมทำให้เกิดความทุกข์ ทั้งแก่ตนเองและผู้อื่น เช่น การฆ่าสัตว์ ทำให้สัตว์นั้นต้องตาย และทำให้ผู้ฆ่าเกิดความรู้สึกผิด
- เป็นบาป: การทำความชั่ว ถือเป็นบาป ทำให้จิตใจเศร้าหมอง ขุ่นมัว ไม่ผ่องใส
- ได้รับผลกรรม: การทำความชั่ว ย่อมได้รับผลกรรมที่ไม่ดี ตามมาภายหลัง ไม่ว่าจะเป็นในชาตินี้ หรือชาติหน้า
ประโยชน์ของการไม่ทำความชั่ว
- ทำให้จิตใจสงบ: การไม่ทำความชั่ว ทำให้จิตใจสงบ ผ่องใส เป็นสุข
- เป็นที่รักของคนอื่น: คนที่ไม่ทำความชั่ว จะเป็นที่รัก และเคารพของคนอื่น
- มีชีวิตที่ราบรื่น: การไม่ทำความชั่ว จะทำให้มีชีวิตที่ราบรื่น ปราศจากปัญหา และอุปสรรค
ตัวอย่าง
- เห็นคนทำกระเป๋าเงินตก แทนที่จะเก็บไว้เอง ก็นำไปส่งคืนเจ้าของ
- มีคนมาพูดจาดูถูก แทนที่จะโต้ตอบ ก็เลือกที่จะเงียบ และเดินหนี
- มีความโกรธ แทนที่จะทำร้ายร่างกาย ก็เลือกที่จะระงับอารมณ์ และให้อภัย
ข้อคิดที่ได้จากพุทธศาสนสุภาษิต
พุทธศาสนสุภาษิตนี้ สอนให้เรารู้จักยับยั้งชั่งใจไม่ทำความชั่ว แม้ในยามที่โกรธหรือมีกิเลสครอบงำ เพราะการทำความชั่ว มีแต่จะนำความทุกข์และปัญหามาสู่ตนเองและผู้อื่น การไม่ทำความชั่วจึงเป็นหนทางที่ดีที่สุด ที่จะทำให้เรามีชีวิตที่สงบสุขและเป็นสุขอย่างแท้จริง