
ความหมายของพุทธศาสนสุภาษิต
“ผู้ให้สิ่งประเสริฐ ย่อมถึงฐานะที่ประเสริฐ”
พุทธศาสนสุภาษิต “ผู้ให้สิ่งประเสริฐ ย่อมถึงฐานะที่ประเสริฐ” มาจากพระบาลีบทว่า เสฏฺฐนฺทโท เสฏฺฐมุเปติ ฐานํ (องฺ. ปญฺจก. ๒๒/๕๖) เป็นสุภาษิตที่กล่าวถึงผลดีของการให้ทาน โดยเน้นที่การให้สิ่งที่มีค่า และผลลัพธ์ที่ผู้ให้จะได้รับ ซึ่งสามารถแยกความหมายของคำต่างๆ ดังนี้
- ผู้ให้สิ่งประเสริฐ หมายถึง ผู้ที่เสียสละแบ่งปันสิ่งของที่มีค่า เป็นที่ต้องการ มีคุณภาพสูง หรือเป็นประโยชน์อย่างยิ่ง เช่น ทรัพย์สมบัติ ความรู้ สติปัญญา กำลังกาย เวลา
- ย่อม หมายถึง เป็นผลแน่นอน เป็นความจริง
- ถึงฐานะที่ประเสริฐ หมายถึง บรรลุถึงสถานะ ตำแหน่ง ชื่อเสียง เกียรติยศ ความมั่งคั่ง ความสุข ความเจริญก้าวหน้าในชีวิต
เมื่อนำความหมายมารวมกัน พุทธศาสนสุภาษิตนี้ จึงหมายความว่า “ผู้ที่รู้จักให้สิ่งที่มีค่า สิ่งที่ประเสริฐ ย่อมจะได้บรรลุถึงสถานะที่สูงส่ง ประสบความสำเร็จ มีความเจริญก้าวหน้าในชีวิต”
เหตุผลที่ “ผู้ให้สิ่งประเสริฐ ย่อมถึงฐานะที่ประเสริฐ”
- เป็นไปตามกฎแห่งกรรม: การทำดี ย่อมได้ผลดีตอบแทน เมื่อเราให้สิ่งที่มีค่า สิ่งที่ประเสริฐ ผลบุญนั้นย่อมส่งผลให้เราประสบความสำเร็จในชีวิต
- สร้างบุญบารมี: การให้สิ่งประเสริฐ เป็นการสร้างบุญบารมี เสริมสร้างบารมี 30 ทัศ ซึ่งเป็นคุณสมบัติของผู้ที่จะบรรลุถึงความดีงามสูงสุด
- เป็นที่ยกย่อง ชื่นชม: คนที่รู้จักให้สิ่งประเสริฐ ย่อมเป็นที่ยกย่อง ชื่นชม ได้รับการยอมรับจากสังคม
- ได้รับโอกาสที่ดี: การให้ เป็นการเปิดโอกาสให้ตนเอง เพราะเมื่อเราให้ เราย่อมได้รับ อาจเป็นในรูปแบบของความช่วยเหลือ การสนับสนุน หรือโอกาสดีๆ ในชีวิต
ตัวอย่าง
- คนที่บริจาคเงินสร้างโรงพยาบาล โรงเรียน หรือบริจาคทุนการศึกษา ย่อมได้รับความสุขใจ ชื่อเสียง เกียรติยศ และอาจได้รับโอกาสที่ดีในหน้าที่การงาน
- คนที่เสียสละเวลา ความรู้ ความสามารถ เพื่อช่วยเหลือสังคม ย่อมเป็นที่ยอมรับ ได้รับความเคารพ และมีโอกาสก้าวหน้าในชีวิต
- พระมหากษัตริย์ที่ทรงปกครองบ้านเมืองด้วยความยุติธรรม ทรงเสียสละเพื่อประชาชน ย่อมได้รับความจงรักภักดี และได้รับการยกย่องเป็นมหาราช
พุทธศาสนสุภาษิตนี้ สอนให้เราเป็นผู้ให้ที่รู้จักเสียสละสิ่งที่มีค่า เพื่อประโยชน์สุขของผู้อื่น ซึ่งการให้เช่นนี้ นอกจากจะเกิดประโยชน์แก่ผู้รับแล้ว ยังเป็นการสร้างบุญบารมี เสริมสร้างคุณงามความดี และนำมาซึ่งความเจริญรุ่งเรืองในชีวิตของผู้ให้เอง