
พุทธศาสนสุภาษิต “ความชั่วย่อมเผาผลาญในภายหลัง” มาจากพระบาลีบทว่า ปจฺฉา ตปฺปติ ทุกฺกฏํ (สํ. ส. ๑๕/๖๘. ขุ. ธ. ๒๕/๕๖.) หมายถึง การทำความชั่ว แม้ในตอนแรกอาจจะดูเหมือนไม่เกิดผลอะไร แต่ในที่สุด ความชั่วก็จะย้อนกลับมาทำร้าย หรือสร้างความทุกข์ ให้กับผู้กระทำในภายหลัง
อธิบายความหมาย
- ความชั่ว: หมายถึง การกระทำทางกาย วาจา ใจ ที่เป็นไปในทางที่ผิด ไม่ดีงาม เบียดเบียนตนเองและผู้อื่น เช่น การฆ่าสัตว์ ลักทรัพย์ พูดปด คิดร้าย เป็นต้น
- เผาผลาญ: เปรียบเหมือนไฟที่เผาไหม้ ทำให้เกิดความเสียหาย ความเจ็บปวด ความทุกข์ทรมาน
- ภายหลัง: หมายถึง ในอนาคต ไม่ช้าก็เร็ว อาจจะในชาตินี้ หรือชาติหน้า
ความชั่วเผาผลาญอย่างไร
- ทำให้เกิดความทุกข์ใจ: แม้ว่าคนทำชั่ว อาจจะได้รับผลประโยชน์ ในตอนแรก แต่ในที่สุด ความรู้สึกผิด ความละอายใจ และความกลัว ก็จะตามมาหลอกหลอน ทำให้เกิดความทุกข์ใจ ไม่สบายใจ
- ทำให้เสียชื่อเสียง: เมื่อความชั่วถูกเปิดเผย ก็จะทำให้เสียชื่อเสียง ถูกคนอื่นดูถูก เหยียดหยาม ไม่ไว้วางใจ
- ทำให้ได้รับผลกรรม: ตามหลักกรรม การทำความชั่ว ย่อมส่งผลให้ได้รับวิบากกรรมที่ไม่ดี เช่น ตกนรก เกิดเป็นสัตว์เดรัจฉาน มีชีวิตที่ยากลำบาก เป็นต้น
ตัวอย่าง
- นักเรียนลอกข้อสอบ อาจจะได้คะแนนดี แต่ในที่สุดก็จะเรียนไม่รู้เรื่อง และไม่สามารถนำความรู้ไปใช้ประโยชน์ได้
- คนโกงเงิน อาจจะรวยขึ้น แต่ก็จะอยู่ด้วยความหวาดระแวง และอาจจะถูกจับได้ในภายหลัง
- คนพูดปด อาจจะหลอกคนอื่นได้ แต่ในที่สุด ก็จะไม่มีใครเชื่อถือ
ข้อคิดที่ได้จากพุทธศาสนสุภาษิต
- เราควรหลีกเลี่ยงการทำความชั่ว ไม่ว่าจะเล็กน้อยแค่ไหน เพราะความชั่วจะย้อนกลับมาทำร้ายเราในที่สุด
- การทำความดี แม้จะไม่ได้รับผลตอบแทนในทันที แต่ก็จะทำให้เรามีความสุข ความสบายใจ และได้รับผลบุญในภายหลัง
พุทธศาสนสุภาษิตที่เกี่ยวข้อง
- “อกตํ ทุกฺกฏํ เสยฺโย” ความชั่ว ไม่ทำเสียเลยดีกว่า
- “สกมฺมุนา หญฺญติ ปาปธมฺโม” คนทำชั่ว ย่อมเดือดร้อนเพราะกรรมของตน
เห็นว่าบทความนี้มีประโยชน์ โปรดแชร์....