เห็นว่าบทความนี้มีประโยชน์ โปรดแชร์....

บัณฑิตพึงทำตนให้ผ่องแผ้วจากเครื่องเศร้าหมองจิต
บัณฑิตพึงทำตนให้ผ่องแผ้วจากเครื่องเศร้าหมองจิต

“จงเตือนตนด้วยตนเอง” เป็นพุทธพจน์ที่แปลมาจาก “อตฺตนา โจทยตฺตานํ” (ขุ. ธ. ๒๕/๖๖.) มีความหมายลึกซึ้ง เกี่ยวกับการมีสติ รู้ตัว และพัฒนาตนเอง โดยไม่ต้องรอให้ผู้อื่นมาตักเตือน

“จงเตือนตนด้วยตนเอง” หมายถึง การใช้สติและปัญญาสำหรับการทบทวนและสำรวจตนเองอย่างสม่ำเสมอ เพื่อปรับปรุงความคิด การกระทำ และพฤติกรรมโดยไม่ต้องรอการเตือนจากผู้อื่น เป็นคำสอนที่เน้นความรับผิดชอบต่อตนเอง และการพึ่งพาตัวเองในการพัฒนาคุณธรรมและป้องกันการกระทำผิดพลาดในชีวิต.

ความหมายโดยละเอียด:

  • การสำรวจตนเอง: หมั่นสำรวจตรวจสอบความคิด คำพูด และการกระทำของตนเอง อย่างสม่ำเสมอ เพื่อให้รู้เท่าทันข้อดีข้อเสียของตน
  • การรู้ตัว: มีสติรู้ตัวอยู่ตลอดเวลาว่ากำลังทำอะไร คิดอะไร พูดอะไร และสิ่งนั้นถูกต้องหรือไม่
  • การยับยั้งชั่งใจ: เมื่อรู้ตัวว่ากำลังทำผิด คิดผิด หรือพูดผิด ให้รีบยับยั้งชั่งใจ และแก้ไข ปรับปรุง ตนเอง ทันที
  • การไม่โทษผู้อื่น: รับผิดชอบต่อความผิดพลาดของตนเอง ไม่โทษผู้อื่นหรือสิ่งแวดล้อม
  • การพึ่งพาตนเอง: เป็นที่พึ่งแห่งตน พัฒนาตนเอง โดยไม่ต้องรอให้ผู้อื่นมาคอยสั่งสอน หรือตักเตือน

ประโยชน์ของการเตือนตนด้วยตนเอง:

  • ลดข้อผิดพลาด: ช่วยให้เราระมัดระวังในการคิด พูด และทำ ลดโอกาสในการทำผิดพลาด
  • พัฒนาตนเอง: ทำให้เรารู้จักตนเอง ยอมรับข้อบกพร่องและพัฒนาตนเองอยู่เสมอ
  • เป็นอิสระ: ไม่ต้องพึ่งพาหรือรอคอยการตักเตือนจากผู้อื่น
  • มีชีวิตที่สงบสุข: เมื่อเรารู้จักควบคุมตนเอง แก้ไขข้อบกพร่อง ย่อมทำให้ชีวิตมีความสงบสุข ปราศจากปัญหา

สรุป:

“จงเตือนตนด้วยตนเอง” เป็นหลักธรรมสำคัญที่ช่วยให้เรามีสติ รู้ตัวและพัฒนาตนเอง อยู่เสมอ นำไปสู่ชีวิตที่มีความสุขความเจริญทั้งทางโลกและทางธรรม


เห็นว่าบทความนี้มีประโยชน์ โปรดแชร์....