เห็นว่าบทความนี้มีประโยชน์ โปรดแชร์....

ความหมายของพุทธศาสนสุภาษิต "ผู้อื่นพึงให้ผู้อื่นบริสุทธิ์ไม่ได้"
ความหมายของพุทธศาสนสุภาษิต “ผู้อื่นพึงให้ผู้อื่นบริสุทธิ์ไม่ได้”

ความหมายของพุทธศาสนสุภาษิต
“ผู้อื่นพึงให้ผู้อื่นบริสุทธิ์ไม่ได้”

พุทธศาสนสุภาษิตที่ว่า “ผู้อื่นพึงให้ผู้อื่นบริสุทธิ์ไม่ได้” มาจากพระบาลีบทว่า นาญฺโญ อญฺญํ วิโสธเย. (ขุ. ธ. ๒๕/๓๗. ขุ. มหา. ๒๙/๓๗. ขุ. จู. ๓๐/๑๑๖.) เป็นคำสอนที่สำคัญในพระพุทธศาสนา ซึ่งมีความหมายดังนี้:

ความหมายโดยรวม

  • บริสุทธิ์: หมายถึง สภาพที่จิตใจสะอาด ปราศจากกิเลส ตัณหา ราคะ โทสะ โมหะ และความชั่วต่างๆ
  • ผู้อื่น: หมายถึง บุคคลอื่นๆ ที่ไม่ใช่ตัวเรา
  • ให้บริสุทธิ์ไม่ได้: หมายถึง การที่บุคคลอื่นไม่สามารถทำให้เราบริสุทธิ์ได้อย่างแท้จริง

ดังนั้น พุทธศาสนสุภาษิตนี้จึงสอนว่า ความบริสุทธิ์เป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคน การที่ใครจะบริสุทธิ์หรือไม่บริสุทธิ์นั้น ขึ้นอยู่กับการกระทำและการฝึกฝนจิตใจของตนเอง

ความหมายในเชิงปฏิบัติ

  • การพึ่งตนเอง: สุภาษิตนี้เน้นย้ำว่า เราต้องพึ่งตนเองในการที่จะทำให้จิตใจบริสุทธิ์ ไม่สามารถหวังพึ่งคนอื่นให้มาทำให้เราบริสุทธิ์ได้
  • การรับผิดชอบตนเอง: เราต้องรับผิดชอบต่อการกระทำของตนเอง เพราะการกระทำของเราจะเป็นตัวกำหนดว่าเราจะบริสุทธิ์หรือไม่บริสุทธิ์
  • การฝึกฝนตนเอง: การที่จะทำให้จิตใจบริสุทธิ์ได้นั้น ต้องอาศัยการฝึกฝนตนเองอย่างต่อเนื่อง เช่น การทำสมาธิ การเจริญสติ การรักษาศีล เป็นต้น

ข้อควรระวัง

สุภาษิตนี้ไม่ได้หมายความว่าเราไม่สามารถช่วยเหลือผู้อื่นให้พ้นจากความไม่บริสุทธิ์ได้ แต่หมายความว่า การช่วยเหลือผู้อื่นนั้นเป็นเพียงการชี้แนะแนวทางเท่านั้น ส่วนการที่จะบรรลุถึงความบริสุทธิ์ได้นั้น ขึ้นอยู่กับความมุ่งมั่นและการปฏิบัติของแต่ละบุคคลเอง

สรุป

“ผู้อื่นพึงให้ผู้อื่นบริสุทธิ์ไม่ได้” เป็นพุทธศาสนสุภาษิตที่สอนให้เราพึ่งตนเอง รับผิดชอบตนเอง และฝึกฝนตนเอง เพื่อที่จะบรรลุถึงความบริสุทธิ์ที่แท้จริง


เห็นว่าบทความนี้มีประโยชน์ โปรดแชร์....