เห็นว่าบทความนี้มีประโยชน์ โปรดแชร์....

ความหมายของพุทธศาสนสุภาษิต "พึงประพฤติธรรมให้สุจริต ไม่ควรประพฤติให้ทุจริต"
ความหมายของพุทธศาสนสุภาษิต “พึงประพฤติธรรมให้สุจริต ไม่ควรประพฤติให้ทุจริต”

ความหมายของพุทธศาสนสุภาษิต
“พึงประพฤติธรรมให้สุจริต ไม่ควรประพฤติให้ทุจริต”

พุทธศาสนสุภาษิต “พึงประพฤติธรรมให้สุจริต ไม่ควรประพฤติให้ทุจริต” มาจากพระบาลีบทว่า ธมฺมํ จเร สุจิตํ น ตํ ทุจฺจริตํ จเร (ขุ. ธ. ๒๕/๓๘. ขุ. อุ. ๒๕/๓๖๖) หมายความว่า เราควรปฏิบัติตามหลักธรรมคำสอนในพระพุทธศาสนาด้วยความบริสุทธิ์ใจ ด้วยเจตนาที่ถูกต้อง ไม่หวังผลประโยชน์ หรือ แสวงหาชื่อเสียง และไม่ควรบิดเบือนหลักธรรม เพื่อสนองความต้องการของตนเอง

อธิบาย

  • พึงประพฤติธรรม: หมายถึง การปฏิบัติตามหลักธรรมคำสอนในพระพุทธศาสนา เช่น การรักษาศีล การเจริญภาวนา การทำบุญ การช่วยเหลือผู้อื่น
  • สุจริต: หมายถึง ความบริสุทธิ์ ความถูกต้อง ความจริงใจ ปราศจากความโลภ ความโกรธ ความหลง
  • ทุจริต: หมายถึง ความไม่บริสุทธิ์ ความไม่ถูกต้อง ความไม่จริงใจ มีเจตนาที่ไม่ดี เช่น การทำบุญเพื่อหวังผลตอบแทน การรักษาศีลเพื่อเอาหน้า

ตัวอย่างการประพฤติธรรมให้สุจริต

  • การทำบุญด้วยจิตใจที่เลื่อมใส ศรัทธา โดยไม่หวังผลตอบแทนใดๆ
  • การรักษาศีล เพราะต้องการฝึกฝนตนเอง ให้เป็นคนดี มีคุณธรรม
  • การช่วยเหลือผู้อื่น ด้วยความเมตตา สงสาร โดยไม่หวังสิ่งตอบแทน

ตัวอย่างการประพฤติธรรมให้ทุจริต

  • การทำบุญเพื่ออวดร่ำอวดรวย หรือหวังผลทางธุรกิจ
  • การรักษาศีล เพื่อสร้างภาพลักษณ์ที่ดี ให้คนอื่นยกย่อง สรรเสริญ
  • การบิดเบือนหลักธรรม เพื่อสนองความต้องการของตนเอง เช่น การอ้างธรรมะ เพื่อหาผลประโยชน์

สรุป สุภาษิตนี้สอนให้เรา มีความจริงใจ ในการประพฤติธรรม ทำความดีด้วยใจที่บริสุทธิ์ ไม่หวังผลประโยชน์ หรือชื่อเสียง และไม่ควรนำธรรมะ ไปใช้ในทางที่ผิด


เห็นว่าบทความนี้มีประโยชน์ โปรดแชร์....