
ความหมายของพุทธศาสนสุภาษิต
“เกียรติ ย่อมไม่ละผู้ตั้งอยู่ในธรรม”
พุทธศาสนสุภาษิต “เกียรติ ย่อมไม่ละผู้ตั้งอยู่ในธรรม” มาจากพระบาลีบทว่า ธมฺเม ฐิตํ น วิชหาติ กิตฺติ (องฺ. ปญฺจก. ๒๓/๕๑) หมายความว่า บุคคลที่ยึดมั่นและประพฤติปฏิบัติตนตามหลักธรรมคำสอนในพระพุทธศาสนา ย่อมได้รับเกียรติและความเคารพนับถือจากผู้อื่น
อธิบาย
- เกียรติ: หมายถึง ความเคารพยกย่อง ชื่อเสียง ศักดิ์ศรี ที่บุคคลได้รับจากการประพฤติดี ปฏิบัติชอบ
- ไม่ละ: หมายถึง ไม่ทอดทิ้ง ไม่หายไปไหน ติดตามอยู่เสมอ
- ผู้ตั้งอยู่ในธรรม: หมายถึง บุคคลที่ยึดมั่นในหลักธรรมคำสอน และประพฤติปฏิบัติตนตามธรรมะอย่างเคร่งครัด ไม่ว่าจะเป็นทางกาย วาจา ใจ
สรุป สุภาษิตนี้แสดงให้เห็นว่า การประพฤติธรรม เป็นพื้นฐานสำคัญที่ทำให้บุคคลได้รับเกียรติ ชื่อเสียง และความเคารพนับถือจากสังคม เพราะธรรมะจะช่วยกล่อมเกลาให้บุคคลเป็นคนดี มีคุณธรรม มีความประพฤติที่น่าชื่นชม
ตัวอย่าง
- ผู้ที่ซื่อสัตย์สุจริต ย่อมได้รับความไว้วางใจจากผู้อื่น และได้รับการยกย่องในสังคม
- ผู้ที่เสียสละ ช่วยเหลือผู้อื่น ย่อมเป็นที่รักใคร่ และได้รับการยกย่องสรรเสริญ
- ผู้ที่มีความกตัญญู ย่อมได้รับความเคารพ และเป็นแบบอย่างที่ดีแก่สังคม
ข้อคิด
การตั้งอยู่ในธรรม เป็นคุณสมบัติที่สำคัญของคนดี จะช่วยเสริมสร้างบุคลิกภาพ และทำให้เรามีชีวิตที่งดงาม เป็นที่ยอมรับของคนทั่วไป ดังนั้น เราควรหมั่นฝึกฝนตนเอง ให้เป็นผู้ประพฤติธรรม เพื่อจะได้เป็นคนที่มีเกียรติ และมีคุณค่าต่อสังคม