
ความหมายของพุทธศาสนสุภาษิต
“ผู้ตั้งมั่นในสัทธรรม เป็นผู้เกื้อกูลแก่คนทั้งปวง”
พุทธศาสนสุภาษิต “ผู้ตั้งมั่นในสัทธรรม เป็นผู้เกื้อกูลแก่คนทั้งปวง” มาจากพระบาลีบทว่า สพฺเพสํ สหิโต โหติ สทฺธมฺเม สุปติฏฺฐิโต (องฺ. อฏฺฐก. ๒๓/๒๔๙) หมายความว่า บุคคลที่ยึดมั่นในหลักธรรมคำสอนที่ถูกต้อง ย่อมเป็นผู้ที่สามารถช่วยเหลือและเป็นประโยชน์ต่อผู้อื่นได้
อธิบาย
- ผู้ตั้งมั่นในสัทธรรม: หมายถึง บุคคลที่ศึกษาและปฏิบัติตามหลักธรรมคำสอนในพระพุทธศาสนาอย่างจริงจัง มีความเข้าใจอย่างถูกต้อง และนำมาประยุกต์ใช้ในชีวิตประจำวัน โดยไม่หวั่นไหวต่อสิ่งยั่วยุต่างๆ
- สัทธรรม: หมายถึง หลักธรรมคำสอนที่ถูกต้อง ตรงตามความเป็นจริง นำไปสู่ความดับทุกข์ เช่น ศีล สมาธิ ปัญญา
- เป็นผู้เกื้อกูลแก่คนทั้งปวง: หมายถึง การเป็นผู้ที่สามารถช่วยเหลือ สนับสนุน ให้คำแนะนำ และเป็นแบบอย่างที่ดีแก่ผู้อื่น นำพาผู้อื่นไปสู่หนทางแห่งความดีงามและความสุข
สรุป สุภาษิตนี้สอนให้เราเห็นถึงความสำคัญของการศึกษาและปฏิบัติธรรม เมื่อเรามีความรู้ความเข้าใจในธรรมะอย่างถูกต้อง ย่อมสามารถนำธรรมะนั้นมาใช้ประโยชน์ ทั้งต่อตนเองและผู้อื่น เป็นการสร้างสรรค์สังคมให้มีความสงบสุข
ตัวอย่าง
- พระสงฆ์ผู้ปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบ ย่อมเป็นที่พึ่งทางใจแก่ญาติโยม คอยให้คำแนะนำสั่งสอน ช่วยคลายความทุกข์ และชี้แนะแนวทางการดำเนินชีวิต
- ครูอาจารย์ที่อบรมสั่งสอนศิษย์ด้วยความเมตตา ถ่ายทอดความรู้ ปลูกฝังคุณธรรม ย่อมเป็นผู้สร้างคนดีให้แก่สังคม
ข้อคิด
การเป็นผู้ตั้งมั่นในสัทธรรม ไม่เพียงแต่ทำให้เราพ้นทุกข์เท่านั้น แต่ยังทำให้เราสามารถเป็นผู้ให้ ช่วยเหลือเกื้อกูลผู้อื่นได้ ซึ่งเป็นหนทางหนึ่งในการสร้างบารมี และนำไปสู่ความสุขที่แท้จริง