
พึงทำกิจแก่ผู้ช่วยทำกิจ
พุทธศาสนสุภาษิต “พึงทำกิจแก่ผู้ช่วยทำกิจ” แปลมาจากพระบาลีว่า “กิจฺจานุกุพฺพสฺส กเรยฺย กิจฺจํ” (ขุ. ชา. ทสก. ๒๗/๘๔.) หมายถึง:
เมื่อมีผู้ที่ช่วยเหลือหรือสนับสนุนเราในการทำงานหรือกิจการใด ๆ ก็ตาม เราควรตอบแทนบุญคุณด้วยการช่วยเหลือเขากลับในกิจการของเขาเช่นกัน การตอบแทนนี้แสดงถึงน้ำใจและความกตัญญูกตเวทีต่อผู้มีพระคุณ
ความหมาย
สุภาษิตนี้สอนให้เรา รู้จักตอบแทนบุญคุณ คนที่เคยช่วยเหลือเรา หรือทำประโยชน์ให้เรา เมื่อเรามีโอกาส ก็ควรตอบแทน ช่วยเหลือหรือทำประโยชน์ให้เขาเช่นกัน
เหตุผลที่ควรทำกิจแก่ผู้ช่วยทำกิจ
- เป็นการตอบแทนบุญคุณ: คนที่เคยช่วยเหลือเรา ย่อมมีบุญคุณต่อเรา เราจึงควรตอบแทนบุญคุณนั้น
- เป็นการแสดงความกตัญญู: การกตัญญู เป็นเครื่องหมายของคนดี เป็นสิ่งที่ควรปลูกฝัง
- เป็นการสร้างมิตรภาพที่ดี: การช่วยเหลือกัน ทำให้เกิดความสัมพันธ์ที่ดี เกิดมิตรภาพที่ยั่งยืน
- เป็นแบบอย่างที่ดี: การตอบแทนบุญคุณ เป็นแบบอย่างที่ดีให้กับผู้อื่น
ตัวอย่างสถานการณ์
- เพื่อนช่วยติวหนังสือให้ เมื่อเพื่อนมีปัญหา เราก็ควรช่วยเหลือเพื่อน
- เพื่อนร่วมงานช่วยทำงาน เมื่อเพื่อนไม่สบาย เราก็ควรช่วยทำงานแทน
- ผู้มีพระคุณให้การศึกษา เมื่อท่านแก่ชรา เราก็ควรดูแลท่าน
- เพื่อนช่วยเราทำรายงาน เราก็ควรช่วยเพื่อนทำงานส่วนของเขาต่อ ตามสุภาษิตที่ว่า พึงทำกิจแก่ผู้ช่วยทำกิจ
- หากนายจ้างดูแลเราอย่างดี พนักงานก็ควรตั้งใจทำงานตอบแทนเพื่อแสดงความกตัญญู”
สรุป
พุทธศาสนสุภาษิต “พึงทำกิจแก่ผู้ช่วยทำกิจ” สอนให้เราเป็นคนกตัญญู รู้จักตอบแทนบุญคุณ และช่วยเหลือผู้มีพระคุณ ซึ่งเป็นคุณธรรมที่สำคัญยิ่งในการอยู่ร่วมกันในสังคม