เห็นว่าบทความนี้มีประโยชน์ โปรดแชร์....

บุญเป็นที่พึ่งของสัตว์ในโลกหน้า
บุญเป็นที่พึ่งของสัตว์ในโลกหน้า

ความหมายของพุทธศาสนสุภาษิต
“บุญเป็นที่พึ่งของสัตว์ในโลกหน้า”

“บุญเป็นที่พึ่งของสัตว์ในโลกหน้า” มาจากพุทธศาสนสุภาษิตบทว่า ปุญฺญานิ ปรโลกสฺมึ ปติฏฺฐา โหนฺติ ปาณินํ (สํ. ส. ๑๕/๒๖. องฺ. ปญฺจก. ๒๒/๔๔. ขุ. ชา. ทสก. ๒๗/๒๙๔.) เป็นคำกล่าวที่สะท้อนถึงหลักคำสอนในพระพุทธศาสนาเกี่ยวกับการทำความดีและผลแห่งการกระทำที่ส่งผลต่อชีวิตหลังความตาย

ความหมายโดยละเอียด

  • “บุญ” หมายถึง ความดีที่เกิดจากการกระทำทางกาย วาจา และใจ เช่น การทำทาน รักษาศีล และเจริญภาวนา
  • “เป็นที่พึ่ง” หมายถึง สิ่งที่ช่วยคุ้มครองหรือเกื้อหนุนให้เกิดความสุขและความร่มเย็น เป็นแนวทางแห่งการดำเนินชีวิต
  • “ของสัตว์ในโลกหน้า” คำว่าโลกหน้า หมายถึงการดำรงชีพในภายภาคหน้า ซึ่งอาจจะกล่าวได้ว่า นับตั้งแต่เวลาทำบุญจนภพหน้าจนกว่าจะถึงนิพพาน

ข้อคิดจากคำกล่าวนี้

  1. บุญเป็นสิ่งที่ติดตามเราไปในทุกภพทุกชาติ
    • เมื่อเสียชีวิต ทรัพย์สินหรือสิ่งของทางโลกไม่สามารถนำติดตัวไปได้ มีเพียงบุญและบาปที่เราทำไว้เท่านั้นที่จะตามไป
  2. การสร้างบุญคือการเตรียมความพร้อมสำหรับอนาคต
    • การสะสมบุญในปัจจุบันจะช่วยให้เกิดผลดีทั้งในชาตินี้และชาติหน้า เช่น ชีวิตที่สุขสงบและโอกาสที่ดีในภพภูมิถัดไป
  3. บุญช่วยให้เกิดความสุขและความเจริญ
    • ในโลกหน้า บุญจะเป็นเครื่องนำพาให้เราไปสู่สุคติภูมิ เช่น การเกิดในภพที่ดีหรือได้รับความสุขในสวรรค์
  4. การทำบุญเป็นการสร้างพลังใจ
    • บุญไม่ได้มีผลเฉพาะในโลกหน้า แต่ยังช่วยให้จิตใจสงบและมีความสุขในปัจจุบัน

สรุป:

คำกล่าวนี้เตือนใจให้เราตระหนักถึงการสร้างบุญด้วยการทำความดี เพราะบุญเป็นสิ่งเดียวที่เป็นที่พึ่งได้ทั้งในโลกนี้และโลกหน้า ช่วยให้ชีวิตเป็นไปในทางที่ดีทั้งปัจจุบันและอนาคต.


เห็นว่าบทความนี้มีประโยชน์ โปรดแชร์....