
ความหมายของพุทธศาสนสุภาษิต
“ผู้ประพฤติธรรม อยู่เป็นสุข”
พุทธศาสนสุภาษิต “ผู้ประพฤติธรรม อยู่เป็นสุข” มาจากพระบาลีบทว่า ธมฺมจารี สุขํ เสติ (ขุ. ธ. ๒๕/๓๗, ๓๘. ขุ. อุ. ๒๕/๓๖๖) มีความหมายตรงตัวอย่างชัดเจน คือ บุคคลที่ประพฤติปฏิบัติตนตามหลักธรรมคำสอนในพระพุทธศาสนา ย่อมมีชีวิตอยู่อย่างเป็นสุข
อธิบาย
- ผู้ประพฤติธรรม: หมายถึง บุคคลที่ดำเนินชีวิตโดยยึดหลักธรรมเป็นแนวทาง ไม่ว่าจะเป็นการคิด พูด หรือการกระทำ ล้วนตั้งอยู่บนพื้นฐานของความดีงาม เช่น มีศีล 5 มีเมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา รู้จักให้อภัย
- อยู่เป็นสุข: หมายถึง การมีชีวิตอยู่อย่างมีความสุขกายสบายใจ ปราศจากความทุกข์ ความเดือดร้อน ทั้งในปัจจุบันและอนาคต
สรุป สุภาษิตนี้เน้นย้ำถึงความสำคัญของการนำหลักธรรมมาใช้ในชีวิตประจำวัน ซึ่งเป็นหนทางที่นำไปสู่ความสุขที่แท้จริงอย่างยั่งยืน
ตัวอย่าง
- ผู้ที่ไม่คดโกง ไม่เบียดเบียนผู้อื่น ย่อมอยู่อย่างเป็นสุข เพราะไม่ต้องหวาดระแวง หรือรู้สึกผิดบาป
- ผู้ที่รู้จักให้อภัย ไม่ผูกใจเจ็บ ย่อมมีจิตใจที่สงบ ปล่อยวาง เป็นอิสระจากความทุกข์
ข้อคิด
การประพฤติธรรม เป็นสิ่งที่ทุกคนสามารถทำได้ ไม่จำเป็นต้องรอให้บวชเป็นพระ เพียงแค่เราตั้งใจที่จะทำความดี ละเว้นความชั่ว มีสติรู้ตัวอยู่เสมอ ก็จะพบกับความสุขที่แท้จริงได้ในชีวิต