45 ปี พระพุทธเจ้าทรงจำพรรษาที่ไหน มีเหตุการณ์สำคัญอะไรบ้าง
พระพุทธกิจของพระพุทธเจ้าออกเป็น 3 ช่วงเวลาหลัก คือ
ปฐมโพธิกาล (ช่วงต้น): พรรษาที่ 1-15
มัชฌิมโพธิกาล (ช่วงกลาง): พรรษาที่ 16-30
ปัจฉิมโพธิกาล (ช่วงปลาย): พรรษาที่ 30-45
สรุปเหตุการณ์สำคัญในแต่ละพรรษา
พรรษาที่ ๑: ณ ป่าอิสิปตนมฤคทายวัน
ทรงแสดงปฐมเทศนา “ธัมมจักกัปปวัตตนสูตร” โปรดปัญจวัคคีย์
โปรดพระยสะและสหายอีก 54 คน
ทรงส่งพระสาวก 60 รูป ออกประกาศศาสนา
โปรดชฎิล 3 พี่น้องที่ตำบลคยาสีสะ แคว้นมคธ
ทรงแสดงโอวาทปาฏิโมกข์แก่พระอรหันต์ 1,250 รูป ที่วัดเวฬุวัน
พรรษาที่ ๒-๔: ณ พระเวฬุวัน กรุงราชคฤห์
โปรดพระเจ้าพิมพิสาร
โปรดอุปติสสะและโกลิตะ (พระสารีบุตรและพระโมคคัลลานะ) เป็นพระอัครสาวก
เสด็จกรุงกบิลพัสดุ์เป็นครั้งแรก
อนาถบิณฑิกเศรษฐีถวายวัดพระเชตวัน
หมอชีวกโกมารภัจจ์ถวายวัดชีวกัมพวัน
ทรงอนุญาตให้พระภิกษุใช้จีวร 3 ผืน
พรรษาที่ ๕: ณ กูฏาคารศาลา ป่ามหาวัน นครเวสาลี
เสด็จกลับกรุงกบิลพัสดุ์ และโปรดพุทธบิดาจนปรินิพพาน
ทรงไกล่เกลี่ยข้อพิพาทเรื่องการแย่งน้ำในแม่น้ำโรหิณีระหว่างพระญาติ
พระนางปชาบดีโคตมีพร้อมพระธิดา 500 องค์ทูลขอผนวช (เป็นจุดเริ่มต้นของภิกษุณีสงฆ์)
เสด็จภัททิยนคร โปรดนางวิสาขาและหมู่ญาติ
ทรงแสดงมหาปเทส 4 คือหลักเกณฑ์ตัดสินสิ่งที่ควรและไม่ควรสำหรับสงฆ์
พรรษาที่ ๖: ณ มกุลบรรพต
ทรงแสดงยมกปาฏิหาริย์เพื่อปราบเดียรถีย์ในวันเพ็ญเดือน 8
ทรงห้ามภิกษุแสดงอิทธิปาฏิหาริย์
พระเจ้าปเสนทิโกศลสร้าง “ราชการาม” สำหรับภิกษุณี
พรรษาที่ ๗: ณ สวรรค์ชั้นดาวดึงส์
ทรงแสดงพระอภิธรรมโปรดพุทธมารดาเป็นเวลา 3 เดือน
มีเทวดาบรรลุธรรม 80,000 โกฏิ
เสด็จลงจากสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ที่เมืองสังกัสสะ พร้อมทรงเปิดโลกทั้ง 3 ให้เห็นกัน
พรรษาที่ ๘: ณ เมืองเภสกฬาวัน
โปรดสิงคาลมานพ, มาคันทิยพราหมณ์และภรรยา
เศรษฐีเมืองโกสัมพี 3 คน บรรลุธรรมและถวายวัดโฆสิตาราม
พรรษาที่ ๙: ณ โฆสิตาราม เมืองโกสัมพี
เกิดความแตกแยกในหมู่สงฆ์ ณ วัดโฆสิตาราม
นางมาคันทิยาจ้างคนให้มาด่าว่าพระพุทธเจ้า
พรรษาที่ ๑๐: ณ ป่าปาริเลยยกะ
พญาช้างปาริเลยยกะและพญาวานรเข้ามาถวายการอุปัฏฐาก
คณะสงฆ์จากเมืองโกสัมพีเดินทางมาขอขมาและกลับมาสามัคคีกัน
พรรษาที่ ๑๑: ณ บ้านพราหมณ์เอกนาลา
ทรงโปรดพราหมณ์ชาวนาชื่อ กสิภารทวาชะ
พรรษาที่ ๑๒: ณ เมืองเวรัญชา
ทรงตรัสถึงเหตุแห่งความมั่นคงของพระพุทธศาสนา
พระสารีบุตรทูลขอให้ทรงบัญญัติสิกขาบท แต่ยังไม่ทรงอนุญาต
พรรษาที่ ๑๓: ณ จาลิกบรรพต
พระเมฆิยะ พุทธอุปัฏฐาก ได้ทิ้งพระองค์ไปบำเพ็ญเพียรแต่ไม่สำเร็จ
ทรงแสดงมงคลสูตร 38 ประการ และกรณียเมตตสูตร
โปรดพระพาหิยะ ทารุจิริยะ ผู้บรรลุธรรมเร็วที่สุดและถูกโคขวิดตาย
พรรษาที่ ๑๔: ณ วัดเชตวัน (วัดเขตวัน)
พระราหุลได้อุปสมบทเป็นพระภิกษุ
ทรงตรัสภัทเทกรัตตคาถา และแสดงนิธิกัณฑสูตร
ทรงบัญญัติวิธีกรานกฐิน
พรรษาที่ ๑๕: ณ นิโครธาราม กรุงกบิลพัสดุ์
เจ้าศากยะสร้างและถวายสัณฐาคาร (ศาลา)
ทรงแสดงสัปปุริสธรรม
พรรษาที่ ๑๖: ณ อัคคาฬวเจดีย์ เมืองอาฬวี
ทรงทรมานยักษ์อาฬวีจนสิ้นฤทธิ์และหันมานับถือพระพุทธศาสนา
พรรษาที่ ๑๗: ณ พระเวฬุวัน กรุงราชคฤห์
โปรดพระอภัยราชกุมาร
พรรษาที่ ๑๘-๑๙: ณ จาลิกบรรพต
เสด็จเมืองอาฬวีอีกครั้ง โปรดธิดาช่างหูกจนบรรลุธรรม บิดาของนางซึ่งเป็นช่างหูกได้ขอบวช
ทรงตรัสเรื่องอริยทรัพย์ 7 ประการ
โปรดสันตติมหาอำมาตย์
พรรษาที่ ๒๐: ณ วัดบุพพาราม เมืองสาวัตถี
ทรงโปรดองคุลิมาล
ทรงแต่งตั้งพระอานนท์เป็นพุทธอุปัฏฐากประจำพระองค์
พรรษาที่ ๒๑-๔๔: ณ เมืองสาวัตถี (วัดเชตวัน และ วัดบุพพาราม)
พรรษาที่ ๒๑: โปรดให้คณะสงฆ์สวดปาฏิโมกข์ทุกกึ่งเดือน
พรรษาที่ ๓๗: พระเทวทัตวางแผนปลงพระชนม์ และสุดท้ายถูกธรณีสูบ
พรรษาที่ ๓๘: ทรงแสดงสามัญญผลสูตรโปรดพระเจ้าอชาตศัตรู
พรรษาที่ ๔๔: วิฑูฑภะทำลายล้างตระกูลศากยวงศ์
ท้ายพรรษาที่ ๔๔: พระสารีบุตรและพระโมคคัลลานะทูลลานิพพาน
นางอัมพปาลีถวายวัดอัมพปาลิการาม
พรรษาที่ ๔๕: ณ เวฬุวคาม เมืองเวสาลี (พรรษาสุดท้าย)
ทรงปลงอายุสังขารในวันเพ็ญเดือน 3 ณ ปาวาลเจดีย์
ทรงแสดงธรรมเรื่องโพธิปักขิยธรรม 37 ประการ
ตรัสวิธีปฏิบัติต่อพระพุทธสรีระหลังปรินิพพาน
เสด็จไปยังสาลวโนทยาน เมืองกุสินารา เพื่อดับขันธปรินิพพาน
