เห็นว่าบทความนี้มีประโยชน์ โปรดแชร์....
ไทม์ไลน์พระพุทธศาสนาในอินเดีย
การเริ่มต้นและยุคต้น
- 80 ปีก่อน พ.ศ.: เจ้าชายสิทธัตถะประสูติที่ลุมพินีวัน (เนปาลปัจจุบัน)
- 51 ปีก่อน พ.ศ.: เจ้าชายสิทธัตถะทรงผนวชเมื่อพระชนมายุ 29 พรรษา
- 45 ปีก่อน พ.ศ.: เจ้าชายสิทธัตถะตรัสรู้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เมื่อพระชนมายุ 35 พรรษา และเริ่มแสดงปฐมเทศนา
- พ.ศ. 1: หลังปรินิพพาน 3 เดือน มีการสังคายนาพระธรรมวินัยครั้งที่ 1 (ณ ถ้ำสัตตบรรณคูหา) โดยมีพระเจ้าอชาตศัตรูอุปถัมภ์
- พ.ศ. 100: มีการสังคายนาครั้งที่ 2 (ณ เมืองเวสาลี) ปรารภความไม่ถูกต้องของภิกษุบางกลุ่ม ซึ่งนำไปสู่การแยกนิกายเป็นเถรวาทและมหาสังฆิกะ (จุดเริ่มต้นของมหายาน)
ยุคแห่งการเผยแผ่และพัฒนา
- พ.ศ. 162: จันทรคุปต์ปราบราชวงศ์นันทะ สถาปนาราชวงศ์โมริยะ และรวมอำนาจในมคธ
- พ.ศ. 214: พระเจ้าอโศกมหาราชขึ้นครองราชย์
- พ.ศ. 235: มีการสังคายนาครั้งที่ 3 (ณ เมืองปาฏลีบุตร) โดยมีพระเจ้าอโศกอุปถัมภ์ หลังสังคายนามีการส่งคณะธรรมทูตไปเผยแผ่พุทธศาสนา 9 สาย
- พ.ศ. 298: ราชวงศ์โมริยะถูกโค่นล้ม สถาปนาราชวงศ์สุงคะ ซึ่งต่อต้านพุทธศาสนาอย่างรุนแรง
- ราว พ.ศ. 500: เกิดพุทธศิลปะคันธาระ (ได้รับอิทธิพลกรีก) และพระพุทธรูปองค์แรกๆ ถือกำเนิดขึ้น
- พ.ศ. 620: พระเจ้ากนิษกะ (ราชวงศ์กุษาณะ) ขึ้นครองราชย์ ทรงเป็นผู้อุปถัมภ์พุทธศาสนาที่ยิ่งใหญ่ มีการสังคายนาครั้งที่ 4 (ที่เมืองชลันธรหรือแคชเมียร์) ซึ่งเป็นการรวมพลครั้งสำคัญของมหายาน
- พ.ศ. 645: สิ้นรัชกาลพระเจ้ากนิษกะ หลังจากนี้อาณาจักรกุษาณะก็เริ่มอ่อนแอลง
ยุคมืดของอินเดีย
- พ.ศ. 750: การสร้างพระพุทธรูปแกะสลักหินใหญ่ที่บามิยัน (อัฟกานิสถานปัจจุบัน)
- พ.ศ. 763: ราชวงศ์กุษาณะสิ้นสุดลง อินเดียเข้าสู่ช่วงความวุ่นวายและ “ยุคมืด” ทางประวัติศาสตร์
- พ.ศ. 863: ราชวงศ์คุปตะฟื้นฟูอำนาจในมคธ นำอินเดียกลับสู่ความรุ่งเรืองอีกครั้ง พุทธศาสนายังได้รับการอุปถัมภ์ รวมถึงมหาวิทยาลัยนาลันทา
- พ.ศ. 945: พระภิกษุฟาเหียน (จีน) เดินทางมาอินเดียเพื่อแสวงธรรม และบันทึกสภาพพุทธศาสนาในยุคนั้นไว้
- พ.ศ. 950: เริ่มมีการพยายาม “กลืน” พุทธศาสนาเข้ากับฮินดู โดยการสร้างคัมภีร์ที่กล่าวว่าพระพุทธเจ้าเป็นอวตารของพระวิษณุเพื่อหลอกลวงอสูร (พุทธาวตาร)
- พ.ศ. 965: พุทธศาสนาเริ่มเสื่อมลงในอินเดีย คัมภีร์อรรถกถาหลายเล่มสูญหายไป ทำให้พระพุทธโฆษาจารย์ต้องเดินทางไปลังกาเพื่อแปลคัมภีร์
- พ.ศ. 1040: เผ่าฮูนะ (ฮั่นขาว) รุกรานอินเดียอย่างรุนแรง ทำลายเมืองและศาสนสถานจำนวนมาก
- พ.ศ. 1083: จักรวรรดิคุปตะล่มสลาย
- พ.ศ. 1085: กษัตริย์หินคุละ (ฮูนะ) ทรงโหดร้ายและทำลายพุทธศาสนาอย่างหนักหน่วง
- พ. 1148 – 1162: ราชาศศางกะ (ฮินดูนิกายไศวะ) ทำลายพุทธศาสนาอย่างรุนแรง รวมถึงการโค่นพระศรีมหาโพธิ์ที่พุทธคยา
- พ.ศ. 1172: พระถังซัมจั๋ง (จีน) เดินทางมาอินเดีย ศึกษาที่มหาวิทยาลัยนาลันทา และนำพระไตรปิฎกกลับไปจีน
- พ.ศ. 1190: หลังสิ้นพระเจ้าหรรษะโอทนะ อินเดียเข้าสู่ความวุ่นวายอีกครั้ง
- พ.ศ. 1293: ราชวงศ์ปาละ (ชาวพุทธ) ขึ้นครองอำนาจในภาคตะวันออกของอินเดีย ส่งเสริมการศึกษาและพุทธศิลป์อย่างมาก
- พ.ศ. 1318: การรุกรานของชาวมุสลิมอาหรับ ทำลายเมืองวรลภีและมหาวิทยาลัยพุทธสำคัญหลายแห่ง
- พ.ศ. 1400: ราชวงศ์โจฬะ (ฮินดู) เรืองอำนาจทางใต้ของอินเดีย
ไทม์ไลน์พระพุทธศาสนาในอินเดีย
การสิ้นสุดและรื้อฟื้น
- พ.ศ. 1716: มูฮัมหมัดแห่งคู (มุสลิมเติร์ก) เริ่มรุกรานอินเดีย
- พ.ศ. 1729: มุสลิมเติร์กสถาปนารัฐสุลต่านเดลี เริ่มต้นยุคการปกครองของมุสลิมในอินเดีย
- พ.ศ. 1741 – 1750: บักติยา คัลจี แม่ทัพมุสลิมเติร์ก ดำเนินการทำลายล้างพุทธศาสนาอย่างสมบูรณ์แบบ ทั้งวัดวาอาราม มหาวิทยาลัย และสังหารพระสงฆ์จำนวนมาก ส่งผลให้พุทธศาสนาสูญหายไปจากชมพูทวีปโดยสิ้นเชิง
- หลังจากนั้น 800 ปี: พุทธศาสนาหายไปจากอินเดีย จนกระทั่งถูก “รื้อฟื้น” ขึ้นมาใหม่ในช่วงที่อังกฤษเข้ามาปกครองอินเดีย (ยุคอาณานิคม)
เห็นว่าบทความนี้มีประโยชน์ โปรดแชร์....
